unvoyagepourlaplanete.com

Ang mga organisasyong hindi pangkalakal ay may mahalagang papel sa kagalingang panlipunan at pang-ekonomiya ng isang bansa. Nakikinabang ang mga ito sa lipunan sa mga paraang hindi maaaring gawin ng pribadong sektor, na bahagi ng dahilan kung bakit ang isang karamihan ng mga organisasyong hindi pangkalakal ay walang bayad sa buwis sa ilalim ng Seksyon 501 (c) (3) ng Internal Revenue Code. Ang Internal Revenue Service (IRS) ay nakikilala ang mga organisasyong hindi pangkalakal lalo na sa antas ng paglahok ng publiko sa kanilang mga operasyon. Bilang isang resulta, ang mga organisasyong hindi pangkalakal sa pangkalahatan ay nabibilang sa dalawang magkakaibang kategorya: mga pampublikong charity (mga organisasyong hindi pangkalakal ng publiko) at mga pribadong pundasyon (mga pribadong samahang hindi pangkalakal).

Mga Public Charity o Mga Organisasyong Nonprofit ng Publiko

Ang mga pampublikong charity, o mga organisasyong hindi pangkalakal ng publiko, ang pinakakaraniwang uri ng samahang hindi pangkalakal na inuri ng IRS at kung ano ang karaniwang iniisip ng mga tao kapag naririnig nila na ang isang institusyon ay isang "hindi pangkalakal." Bagaman ang mga charity sa publiko ay nagsasama ng mga entity tulad ng mga simbahan, walang tirahan at mga ospital, ang kahulugan ay sapat na malawak upang maisama ang mga pang-edukasyon na lugar tulad ng mga unibersidad at mga institusyong medikal na pananaliksik, na itinuturing na "statutory public charities."

Sa matindi na kaibahan sa mga pribadong institusyong hindi pangkalakal, ang mga pampublikong charity ay dapat maglaman ng isang sari-saring board of director na kumakatawan sa interes ng publiko. Mahigit sa kalahati ng lupon ay dapat na walang kaugnayan at hindi makatanggap ng kabayaran bilang mga empleyado ng institusyon.

Ang mga pampublikong institusyong hindi pangkalakal ay higit na umaasa sa suporta ng publiko at hindi gaanong kinokontrol kaysa sa mga pribadong institusyong hindi pangkalakal. Para sa isang samahan na maging isang bona fide public nonprofit na institusyon, hindi bababa sa 33 porsyento ng kita nito ang dapat magmula alinman sa mga maliliit na donor, ang gobyerno o mula sa iba pang mga charity. Ang nakolektang pondo ay dapat gamitin upang direktang suportahan ang mga pagkukusa ng samahan. Dahil ang mga charity ng publiko ay lubos na umaasa sa mga pampublikong kontribusyon, karaniwang, mas marami sila madaling kapitan sa pampublikong pagsusuri kaysa sa mga pribadong pundasyon.

Pribadong Mga Pundasyon o Pribadong Organisasyong Nonprofit

Sa ilalim ng batas sa buwis, ang isang seksyon 501 (c) (3) na samahan ay una na itinuturing na isang pribadong pundasyon, o isang pribadong samahang hindi pangkalakal, maliban kung humiling ito, at pinahintulutan na maging, isang pampublikong charity. Taliwas sa isang pampublikong institusyong hindi pangkalakal, kung saan higit sa kalahati ng lupon ay dapat na walang kaugnayan, ang isang pribadong organisasyong hindi pangkalakal ay maaaring kontrolin ng isang pamilya o isang maliit na pangkat ng mga indibidwal. Ang mga pribadong pundasyon sa pangkalahatan ay nakukuha ang karamihan sa kanilang kita mula sa isang mas maliit na pool ng mga donor at mula sa kita sa pamumuhunan, at karaniwang napapailalim sa higit na mga paghihigpit kaysa sa mga pampublikong organisasyong hindi pangkalakal. Ang kabiguang sumunod sa regulasyon ay maaaring makakuha ng mga seryosong parusa para sa mga pribadong pundasyon.

Isang pangunahing dahilan kung bakit maaaring mas gusto ng isang indibidwal na magtatag ng isang pribadong pundasyon, taliwas sa isang charity sa publiko, ay ang antas ng kontrol. Dahil ang mga pribadong samahang hindi kumikita ay pangunahing umaasa sa isang maliit na bilang ng mga pribadong donasyon, maaari silang gumana nang medyo nakapag-iisa. Karaniwan, ang mga pribadong pundasyon ay hindi mananagot ng publiko, ngunit ang kanilang mga aksyon ay nalilimitahan ng mas mahigpit at mas malawak na regulasyong pederal.